Om parallaxfouten te vermijden heb je een aangepaste statiefkop nodig. Ergens in de lens zit een punt waar alle lichtstralen kruisen. Net zoals in de pupil van het oog. Vandaar de naam: intreepupil (nodal point). Dit punt moet tijdens het maken van het panorama op dezelfde plaats blijven. Hiervoor heb ik deze constructie in elkaar geknutseld. De intreepupil zit hier ter hoogte van de rechtervleugelmoer en loodrecht boven het midden van het snelkoppelplaatje. (Dit onderdeel is van Manfrotto en is een deel van een houder voor telelenzen.) Zowel bij horizontale als bij verticale bewegingen, zal dit punt niet bewegen. Op de tweede plaat kan je zien dat dit ergens ter hoogte van de zoomring is. Al het overige materiaal is van de doe-het-zelf winkel. Je moet hierbij twee afstanden kunnen instellen: de hoogte van de camera voor de verticale beweging en de afstand tot het rotatiepunt van het statief voor de horizontale beweging. Dat gebeurt allemaal met de linkervleugelmoer.
Hoe vind je nu de plaats van de intreepupil?
Hiervoor moet je aan de slag met bijvoorbeeld twee bierflesjes, die je een 5-tal meter uit elkaar zet. De camera een 3-tal meter ervoor plaatsen en in de hoogte zo instellen dat het achterste flesje net boven het eerste uitkomt. Beide flesjes mooi oplijnen in het midden van het beeld. Vervolgens draai je de camera wat naar links en naar rechts. Wanneer de lens roteert rond de intreepupil, verandert wel de plaats in beeld van de flesjes, respectievelijk naar rechts en naar links, maar ze blijven mooi opgelijnd. Je moet ze perfect achter elkaar blijven zien.
Volstaat deze beschrijving niet, dan vind je schitterende aanwijzingen op tal van fotografiesites.
Belangrijk: bij het zoomen verandert de plaats van de intreepupil. Voor elke lengte in mm, die je wil gebruiken om deze complexere pano's te schieten moet je deze test uitvoeren